အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု ကယ္လီဖိုးနီးယားျပည္နယ္ ဘာကေလ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြက ဦးေဆာင္ၿပီးေတာ့ လုပ္တဲ့ အဲဒီ ေဆြးေႏြးပဲြကို ဘာကေလ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းေဆာင္ထဲမွာပဲ မတ္လ ၇ ရက္ေန႔ ညပိုင္းက ျပဳလုပ္ခဲ့တာပါ။ တနာရီနီးပါးၾကာတဲ့ အဲဒီေဆြးေႏြးပဲြအတြင္းမွာ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ေမးျမန္းခ်က္ေတြကို ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွင္းလင္းခဲ့သလို ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈကို သိရိွ နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးစားေပးၾကဖို႔လည္း ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြကို တိုက္တြန္းသြားပါတယ္။
“ပထမဆံုးက ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းက အေျခအေနေတြကို သတိျပဳ သတိထား ေစာင့္ၾကည့္ၾကဖို႔ပါ။ ဒုတိယအေနနဲ႔ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘာေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီ ရခ်င္သလဲ ဆိုတာကို သိေအာင္လုပ္ဖို႔ပါ။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ေလာကနိဗၺာန္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါကို အေမရိကန္က လူေတြကေတာ့ သိၿပီးျဖစ္မွာပါ။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ကိုယ္ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ျပႆနာ၊ ကိုယ္ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ကိစၥမ်ဳိးေတြကို ကိုယ္တိုင္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
“ဘယ္လိုစိန္ေခၚခ်က္ေတြကို မဆို ရင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔နဲ႔ ကိုယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးႏိုင္ရဖို႔အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီကို လိုလားၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လြတ္လပ္မႈ အတိုင္းအတာ တစံုတရာနဲ႔ အသိဉာဏ္ ပိုင္ဆိုင္မႈ ရိွထားမွ ဒီစိန္ေခၚခ်က္ေတြကို ကိုယ္တိုင္ ေျဖရွင္း ကိုင္တြယ္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျမန္မာလူထုက သူတို႔အေနနဲ႔ ဘယ္လိုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ်ဳိးကို လိုခ်င္တယ္၊ ဘယ္လို တိုင္းျပည္မ်ဳိး လိုခ်င္တယ္ ဆိုတာမ်ဳိးေတြနဲ႔ အဲဒီအတြက္ သူတို႔ ဘာေတြလုပ္ေနၾကတယ္ ဆိုတာမ်ဳိးကို အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ အျခား ကမၻာ့ႏိုင္ငံေတြက လူငယ္ေတြ သိေစခ်င္ပါတယ္။”
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းမွာ လူငယ္ေတြကို အဓိက အားထားၿပီး ျပည္သူ႕ကြန္ရက္ တည္ေဆာက္ေနတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အေသအခ်ာ ရွင္းျပသြားပါတယ္။ မိမိရဲ႕ လူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္းကို ေျပာင္းလဲခ်င္စိတ္ျဖစ္ေအာင္ အရင္ဆံုး စလုပ္ရမွာျဖစ္ၿပီး ဒီ့အတြက္ အခြင့္အလမ္း လိုအပ္ခ်က္ဟာ ဒီမိုကေရစီပဲ ျဖစ္တယ္လို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာခဲ့ပါတယ္။
“ဒီမိုကေရစီ ဆိုတာဟာ ျပည္သူလူထုကို ယံုၾကည္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ျပည္သူလူထု ကိစၥက အရင္က်ပါတယ္။ ဒုတိယက်မွ ဒီမိုကေရစီပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီမိုကေရစီအတြက္ ျပည္သူ႕ကြန္ရက္တရပ္ ထူေထာင္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ဘာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီ လိုခ်င္တာလဲ၊ ဒါကို ျပည္သူေတြ နားလည္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ဖို႔ပါ။
“ဒီေတာ့ ျပည္သူလူထု အေနနဲ႔ ကနဦးအဆင့္ သူ႕ လူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္း အတြင္းမွာ ေျပာင္းလဲမႈေတြ ျဖစ္လာေအာင္ စတင္လုပ္ၾကရပါမယ္။ အဲဒီကေန ေနာက္တဆင့္ လြတ္လပ္မႈေတြ ရိွလာဖို႔နဲ႔ အေျပာင္းအလဲအတြက္ အခြင့္အလမ္း ကိစၥေတြကို ရွာေဖြရပါမယ္။”
အခုေဆြးေႏြးပဲြမွာ ကယ္လီဖိုးနီးယားျပည္နယ္ အတြင္းမွာရိွတဲ့ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရး တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူ အခ်ဳိ႕နဲ႔ ဘာကေလ တကၠသိုလ္မွာ စာသင္ၾကားေနတဲ့ ျမန္မာလူငယ္ အခ်ဳိ႕လည္း တက္ေရာက္သလို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုလည္း ေမးခြန္းေတြ ကိုယ္တိုင္ ထုတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာလူငယ္ေတြ အေနနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းက လူငယ္ေတြရဲ႕ အေျခအေနကို မေမ့ၾကဖို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က တိုက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။
“ဒီလိုတိုင္းျပည္မ်ဳိးမွာ ႀကီးျပင္းခြင့္ရတာ ဒီအေတြ႕အႀကံဳေတြနဲ႔ ကိုယ့္ဘ၀ကို ရင့္က်က္ေစပါတယ္။ ဒီလိုတိုင္းျပည္ေတြမွာ ႀကီးျပင္းေနထိုင္ခြင့္ ရတဲ့အတြက္ အဲဒီတိုင္းျပည္ေတြကိုလည္း သစၥာရိွရပါမယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံကိုလည္း မေမ့ေစခ်င္ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ႕ ပညာေရးနဲ႔ လူမႈဘ၀ တိုးတက္ေရး ကူညီႏိုင္ဖို႔ အတြက္လည္း ဒီလူေတြ လိုအပ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က လူငယ္ေတြ အေနနဲ႔ ႏုိင္ငံျခားမွာ ေရာက္ေနတဲ့ လူငယ္ေတြေလာက္ အခြင့္အလမ္းေတြ မရၾကပါဘူး။
“ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာလူငယ္ေတြ ပညာေရး တိုးတက္လာဖို႔အတြက္ အာ႐ံုထားၿပီး အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုေရာက္ ျမန္မာလူငယ္ေတြ လုပ္ေပးႏိုင္ၾကမယ္ဆိုရင္ က်မ အင္မတန္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဥပမာ ပညာေရး ရန္ပံုေငြတရပ္ ထူေထာင္တာမ်ဳိး ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။”
အခုေဆြးေႏြးပဲြ အတြင္းမွာေတာ့ ကိုယ္တိုင္ တက္ေရာက္လာသူ ေက်ာင္းသားလူငယ္
၃၀၀ ေလာက္ရိွၿပီး ဂ်ပန္၊ ၾသစေၾတးလ်နဲ႔ ထိုင္းႏိုင္ငံက ေက်ာင္းသား ၁၅၀ ေက်ာ္ဟာလည္း အင္တာနက္ကတဆင့္ ပါ၀င္နားေထာင္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ ဘက္ကေတာ့ သူတို႔အေနနဲ႔ ျမန္မာျပည္ လြတ္ေျမာက္ေရးနဲ႔ သူတို႔ ဘယ္လို အကူအညီ ေပးႏိုင္မလဲဆိုတဲ့ ေမးျမန္းခ်က္ေတြနဲ႔အတူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ပုဂၢိဳလ္ေရးဘ၀ အခ်ဳိ႕ကိုလည္း ေမးျမန္းခဲ့ၾကပါတယ္။
အခုေဆြးေႏြးပဲြဟာ ႏိုင္ငံတကာရိွ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အၾကား အင္တာနက္ကတဆင့္ တုိက္႐ိုက္ ေဆြးေႏြးခြင့္ရတဲ့ ရွားရွားပါးပါး အေျခအေနတခု ျဖစ္သလို ဒီေဆြးေႏြးပဲြကို ဘာကေလ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြဘက္က ဦးေဆာင္ ကမကထ လုပ္ခဲ့တာလို႔လည္း သိရပါတယ္။
Burmese Nobel laureate speaks to Berkeley audience by phone
Posted: 03/07/2011 09:52:42 PM PST
BERKELEY -- Speaking for the first time to a Bay Area audience, Burmese pro-democracy leader and Nobel Peace laureate Aung San Suu Kyi had an intimate conversation Monday night with an auditorium full of supporters at UC Berkeley.
She spoke by telephone from 8,000 miles away, in the Myanmar city of Yangon, answering questions from students and Burmese refugees over a faint connection for more than 45 minutes.
"What the people of Burma want is to be able to live not just in security, but with dignity," the 65-year-old political leader said.
Military rulers in Myanmar, formerly known as Burma, released Suu Kyi in November after keeping her under house arrest for 15 of the past 21 years.
The newfound freedom has allowed Suu Kyi, who advocates a nonviolent path to democratizing her tightly controlled homeland, to jump back into political activism and connect with her legion of supporters abroad.
She was the guest Monday night of a student-run class on Burmese politics. Students said Suu Kyi agreed to speak to their 30-person class, but when word got out to the larger Burmese community in the Bay Area, they decided to make the event public.
Suu Kyi spoke frankly about what she called the lack of competence of Myanmar's ruling authorities, but said they could improve the country by trying to win the people's respect "rather than to crush them."
"Democracy is something for them as well as all of the people in Burma," she said. "It's not an us-versus-them situation."
Students lined up to ask Suu Kyi questions, as did a handful of the thousands of Burmese immigrants who have immigrated to the Bay Area after fleeing political repression in their homeland. They asked her about her life, her family, her views on worldwide and Burmese conflicts and if her gender was ever an obstacle in a country ruled by military men.
"The people in general do not seem to mind that I am not a man," she answered.
Union City resident Saw Myatmar, a former political prisoner in Myanmar, broke down in tears after Suu Kyi appeared to recognize her voice.
Her clearest message was to local students whose families fled Myanmar when they were children.
"You should not forget your roots. It will enrich you," she said. "I would not like you to forget Burma."
She added that Burmese living in the United States can build networks to raise money to help impoverished people suffering in Myanmar.
"I would like you to do something practical in addition to giving us your moral support," she said.
